Ecuador ama la vida

Vandaag vatten we de terugweg aan. Maar vóór het vertrek krijgen we nog een ultieme verrassing, de goudmanteltamarin komt opdagen tijdens ons ontbijt, op de valreep. Die mooie aap dient als logo voor onze Napo Wildlife Center lodge. 

Eerst varen we de Añango kreek af, 9 km stroomafwaarts, 1,5 uur in de plenzende regen. Het regenwoud op zijn best. Waterdamp trekt op boven het woud. Wij zitten ineengedoken in onze poncho’s in de smalle prauw, de drie-koppige crew peddelt voor wat ze waard zijn.

Daarna de 100 km terug naar Coca in de gemotoriseerde boot en een kort propeller vluchtje naar Quito. Nog één nachtje recupereren in El Reconcito, en dan naar huis, naar de winter en de feestdagen in Vlaanderen (bestaat België nog?). Hier begin nu spoedig het regenseizoen.

We hebben genoten van Ecuador, van de vier totaal verschillende ecosystemen. De lage gebieden bij de kust met vruchtbare gronden, de grote plantages en de mooie haciënda’s met grootschalige landbouw, bananen, cacao en suikerriet in handen van multinationals als Chiquita, en grootgrondbezitters. De hoge Andes, met de besneeuwde toppen, de keten vulkanen, de Paramo vlakten en de spiegelende laguna’s. Het amazoneregenwoud met zijn onmetelijke biodiversiteit, de projecten van de Añango gemeenschap, de bootexcursies over de smalle donkere kreken, het klokkende geluid van de wielewalen en de wevers. De longen van de wereld, zo belangrijk voor het overleven van de planeet. Schijnbaar onverwoestbaar maar toch zo fragiel eens de mens er op los gaat. Ondanks de creatieve overlevingstactieken van fauna en flora, is de strijd tegen de oprukkende oliewinningen en de houtkap hopeloos. Hier in dit Yasuni gebied worden 500.000 vaten per dag boven gehaald. Tenslotte de unieke Galapagos eilanden, bekend van Darwin’s evolutietheorie, enkele prehistorische dieren hebben hier overleefd. Ook de historische binnensteden van Quito en Cuenca, die we telkens op een zondag mochten bezoeken zijn van het mooiste van Zuid-Amerika.

Ecuador is een land van mogelijkheden. Zowel in de laaglanden als in de Andes zijn de gronden zeer vruchtbaar en het land is een prominent exporteur van bloemen, hout, garnalen, bananen, koffie, cacao, … Maar afhankelijkheid van grondstoffen en landbouw maakt een land altijd kwetsbaar, speelbal van internationale markten en veilingen. Olie betekent dan weer 40% van de export, en belangrijke inkomsten voor de staatskas, maar de vraag zal onvermijdelijk afnemen en dus ook de prijs. Ecuador is uit de OPEC gestapt en kan onafhankelijk zijn productiequota vastleggen, maar dat doet niets af aan de wetmatigheid. Het land heeft volgens mij naast toerisme ook een verwerkende industrie nodig, assemblage van auto’s, electronische toestellen (vandaag moeten invoertaksen naar beneden om het land te voorzien van de nodige IT infrastructuur), processing van de landbouwproducten, een maak-economie. Liefst een propere nijverheid, want het kostbare milieu staat al onder druk. De overheid moet de door Correa ingeslagen weg van ontwikkeling van de gezondheidszorg, scholing, sociale rechtvaardigheid en respect voor indigenos minderheden verder volgen, mét oog voor de staatsschuld en het overheidsbudget. Een moeilijke opgave. Dit zal moeten in gezond overleg tussen regering, de indigenos groepen als CONAIE en de vakbonden, wil men de chaotische toestanden van oktober vermijden. We zien nog overal de beschadigingen van het wegdek van de brandende autobanden, elke 500m overal van de grote autostrades tot de kleinste binnenwegen. Ook de schade toegebracht aan het toerisme is heel voelbaar. En tenslotte, de overheid moet haar handen proper houden, zero tolerance tegen corruptie, geen dictatoriale reflexen en controle op de kloof tussen arm en rijk. Anders zal ze haar geloofwaardigheid verliezen en komt dit land nooit tot een stabiel bestuur. Het zou wel eens kunnen dat dit het plaatje is voor veel Zuid-Amerikaanse landen, Chili, Bolivië, Colombia, Peru, Argentinië en Brazilië.

Maar Ecuador is een prachtig land voor iedereen die iets wil beleven. Je moet wel rekening houden mogelijke zeeziekte op de woelige Stille Oceaan, geen last hebben van hoogteziekte en kunnen wandelen in de ijle lucht, en tegen de ongemakken van het regenwoud kunnen, vochtigheid, hitte, modder, insecten. Maar met een goede instelling beleef je een prachtige reis.

Ik sluit nu deze blog af, met dank aan de bijna 50 volgers voor jullie belangstelling en voor de leuke reacties, vooral uit Spanje of de aanvullende informatie over rozen en Andes-wol. Tot ziens allemaal in België.

P.S.Kijk nog eens terug naar de vorige drie dagen voor de foto’s