Het was echt bloedheet onder klamboe gisterenavond en later in de nacht deed het regenwoud wat het dikwijls doet, het regende, een tropische zondvloed met een knallend onweer. Anita vreesde even dat het water van het meer tot aan onze hut steeg.
Wake up call een uurtje uitgesteld. We vertrokken naar de kleiliks, maar omdat het bleef regenen werd het plan voor de dag aangepast, en bleven we op de Añango kreek en een nog kleiner stroompje.
Na die regen overal spektakel. Hoatzins, overal te zien, luidruchtig een beetje onbeholpen op de takken zittend. Omdat ze enkel bladeren eten hebben ze een dikke maag waarin die blaren moeten verteren of gisten. Vandaar dat ze stinkende kalkoen genoemd worden en ze met die dikke buik op de takken balanceren.
Mooi waren ook de spelende reuzenotters. Een vijftal slechts want die beesten hebben een enorm groot territorium nodig. We hebben weer prachtige vogels gespot o.m. de grote kiskadie, de kapreiger, de slangenhalsvogel, de grote ani, de zwartkopdonacobius, de kwak, een nachtreiger, dwergara’s en enkele schreeuwerige Amazone papegaaien. Een grote kaaiman lag op de loer, en de apen wisselden elkaar af, de Napo Saki met zijn eekhoornstaart, de capucijnaapjes en de uitgelaten doodshoofdaapjes.
Laag over het water vliegen ijsvogels en fladderen de handgrote blauwe morpho vlinders. Wij hoeven maar achterover te leunen, de begeleiders doen het peddelwerk en wijzen aan wat wij dikwijls niet opmerken.
Sommige dieren gebruiken uitstekende camouflage, een kikker lijkt op een dood blad, een rij vleermuisjes kleeft tegen een tak, onzichtbaar. Heerlijk relaxen en genieten.
Na de middag gaan we te voet op stap, een fikse wandeling door het woud. We steken eerst nog de rivier over, en vinden in de lage begroeiing op de oever een enorme anaconda, een wurgslang. Het dier is wel 5m lang, een wurging door een anaconda voelt aan alsof een truck van 2 ton op je rug staat.
Raar contrast als een frèle vlinder op de kop van het monster gaat zitten. Wat verder zit een grote troep van wel 50 peccari’s. Carlitos ruikt ze voor wij ze zien of horen. Als ze ons gewaar worden stormen ze met luid geknor en gekraak van brekende takken weg. Half rennend achter Carlitos aan proberen we ze weg af te snijden, maar uiteindelijk draaien ze een andere kant op. Spannend, een drijfjacht op everzwijnen in het Amazonewoud. Ons doel is een uitzichttoren, een stalen constructie van 36 m hoog langs een kapok boom van middelbare leeftijd, enkele honderden jaren oud.
Bomen groeien eerst in de hoogte, 2-3 m per jaar, en als ze volgroeid zijn in de breedte, net zoals mensen. Boven op het platform heb je een adembenemend zicht over de canopy, het dak van het regenwoud, de kruinen van de bomen. Op het eerste zicht zien we niets, maar arendsoog Carlitos vindt van alles. Met behulp van heel goede verrekijkers en een telescoopkijker kunnen we volgen. Vooral toekans, aracari’s, witnekbaardkoekoek en orioles. Je moet al erg goed kijken om ergens een luiaard te zien hangen. Een groep brulapen nadert via de boomtoppen. Wat een ervaring om zo’n regenwoud van hier te mogen bekijken. De terugwandeling wordt een medicinale excursie. Carlitos wijst planten en bomen aan die helpen tegen hoofdpijn, spierpijn, menstruatiepijn zelfs tegen maagzweren. Middelen die opwekken, of relaxeren of doen hallucineren, middelen om kakkerlakken te verdelgen, planten om wol mee te verven, enz… Op de ijzerhout boom kan hij zijn machete bot slaan en het sap van de drakenbloedboom helpt tegen muggenbeten of tegen jeugdacne. Iedereen laat even zijn beten verzorgen.
Zelfs bij de vallende duisternis (slecht foto-licht) blijkt zijn zicht merkwaardig: hij vangt een giftig kikkertje nog geen pinknagel groot, een duizendpoot, een krekel, een kleine hagedis. En wij lopen achter hem aan, nachtblind struikelend over de boomwortels, en zonder enig benul van waar we zitten. Carlitos weet het wel, hij heeft geen wegwijzers nodig in het woud, hij volgt zelfs geen paadjes.
Ecuador en Galapagos 